Prema najnovijim prognozama, Evropu bi 4. novembra moglo pogoditi prvo ozbiljno zahlađenje, sa strmim padom temperature i mogućnošću snežnih padavina čak i na nižim nadmorskim visinama.
Ipak, ono što se predviđa za decembar i ostatak zime moglo bi doneti još drastičnije promene, izveštava Dnevno.hr.
Italijanski meteorolozi predviđaju da će predstojeća zima biti jedna od najhladnijih u poslednjih 65 godina, sa izuzetno niskim temperaturama i značajnim promenama u vremenskim obrascima.
Klimatski fenomen La Niña i specifične promene u stratosferi dodatno potvrđuju mogućnost ove izuzetno hladne sezone. Decembar bi, prema prognozama, mogao biti najhladniji mesec u Italiji u nekoliko poslednjih decenija. Iako se vremenske prognoze mogu menjati, očekuje se da će hladni barometarski uslovi imati efekat ne samo na Italiju već i na ostatak Evrope. Početak zime već je pod snažnim uticajem nedavnog „ESE Cold“ fenomena koji je krajem septembra izazvao naglo hlađenje u stratosferi, postavljajući osnovu za oštru zimu.
Izuzetno hlađenje u stratosferi izazvalo je određene promene i u troposferi, ali učinci su bili slabiji nego što su naučnici očekivali prema ranijim obrascima. Troposfera, zapravo, nije u potpunosti odgovorila na zahlađenje koje se spuštalo „odozgo.“ Ipak, postoje nagoveštaji klimatske stabilizacije koji ukazuju na potencijalne daljnje promene u atmosferi.
Meteorolozi takođe pažljivo prate pokazatelje snažnog zatopljenja u stratosferi, što bi moglo značajno uticati na niže slojeve atmosfere. Modeli sugerišu mogućnost pojave „MMW“ (Major Midwinter Warming) – naglog zimskog zagrevanja, koje bi moglo destabilizovati polarni vrtlog i izazvati različite atmosferske promene. Iako samo stratosfersko zagrevanje ne može u potpunosti prouzrokovati ekstremnu hladnoću, potencijalne promene u položaju polarnog vrtloga mogle bi doprineti dinamičnijim zimskim uslovima.
Šta nas onda očekuje u decembru? Prema trenutnim prognozama, predstoje izrazito hladni uslovi, kao i mogućnost „preokreta“ u temperaturnim obrazcima širom Evrope. Ljubitelji zimskih čari imaju razloga za radost, dok meteorolozi nastavljaju da prate signale iz stratosfere i troposfere, predviđajući zimu koja bi mogla podsetiti na hladnije periode iz prošlosti.
Ledeno doba predstavlja razdoblje u geološkoj istoriji kada su velike površine Zemlje bile prekrivene ledom i debelim slojevima snega. Ovaj period ekstremne hladnoće trajao je stotinama hiljada godina, oblikujući planetu i život na njoj na izuzetno dramatičan način. Ledena doba su bila obeležena velikim pokrivačima leda koji su se širili iz polarnih područja prema nižim geografskim širinama. Temperature su bile znatno niže nego danas, što je rezultiralo formiranjem masivnih ledenih ploča koje su pokrivale ogroman deo Severne Amerike, Evrope i Azije, kao i delove južne hemisfere. Ovi ledeni pokrivači su se kretali, sporo, ali neprestano, oblikujući teren – planine, doline i jezera koji su nastali kao rezultat njihovog kretanja i pritiska.
Ledeno doba nije bilo jednolično hladno razdoblje. Tokom ovog perioda, Zemlja je prolazila kroz cikluse smene ledenih i međuledenih perioda, pri čemu su u međuledenim fazama temperature bile nešto blaže, omogućavajući topljenje leda i povlačenje ledenih ploča. Tokom ovih međuledenih faza, biljni i životinjski svet bi se prilagodio i obnovio, ali s povratkom hladnijih perioda, vrste su morale migrirati ili se prilagoditi izuzetno teškim uslovima. Ovi ciklusi smene hladnih i blažih perioda deo su prirodnog ritma Zemlje, koji je oblikovan promenama u njenoj orbiti, nagibu i rotaciji. Fenomeni poput Milankovićevih ciklusa, koji opisuju promene u orbitalnim parametrima planete, igraju ključnu ulogu u izazivanju i regulaciji ledenih doba.
U ledenom dobu, život na Zemlji suočio se s ekstremnim izazovima. Brojne vrste su se morale prilagoditi oštrim klimatskim uslovima kako bi preživele. Velike životinje, poznate kao megafauna, poput mamuta, vunastih nosoroga i sabljozubih mačaka, razvile su guste slojeve krzna i dodatne rezerve masnog tkiva kako bi mogle da opstanu u hladnim predelima. Ljudi, koji su tada bili lovci-sakupljači, morali su razviti nove tehnike lova, izradu toplije odeće od životinjskih koža i konstrukciju skloništa kako bi preživeli surove zime. Tokom ledenih doba, ljudi su takođe migrirali u potrazi za povoljnijim uslovima za život, prateći kretanje stada velikih životinja koje su bile njihov glavni izvor hrane.
Pored klimatskih uslova, ledeno doba imalo je i dubok uticaj na geografiju planete. Ledeni pokrivači, svojom težinom, pritiskali su zemljinu koru, izazivajući promene u njenom obliku. Kada bi se led povukao tokom blažih perioda, zemlja bi se polako podizala, proces koji je poznat kao postglacijalna izostazija. Ledenjaci su, takođe, svojim kretanjem nosili ogromne količine sedimenta, stvarajući mnoge od danas poznatih geoloških formacija, kao što su fjordovi, drumlinske humke i morene. Ove formacije i dalje svedoče o moći i uticaju leda koji je oblikovao pejzaž tokom ledenog doba. Mnoge reke, jezera i doline širom sveta rezultat su erozivnog delovanja ledenih ploča koje su prekrivale kontintentalne površine.
Sa završetkom poslednjeg ledenog doba, pre oko 10.000 godina, klimatski uslovi su se značajno promenili, što je omogućilo razvoj civilizacija. Topljenje leda podiglo je nivo svetskih okeana, što je zauzvrat promenilo obalu kontinenata i stvorilo današnje obalne linije. U periodu nakon ledenog doba, poznatom kao holocen, Zemlja je ušla u stabilniji i topliji klimatski period, koji je omogućio procvat biljnih i životinjskih vrsta, kao i razvoj ljudskih zajednica i ranu poljoprivredu. Pitanje mogućnosti novog ledenog doba tema je koja i danas intrigira naučnike. Klimatske promene, izazvane prirodnim i ljudskim faktorima, pokreću brojne debate o tome da li će Zemlja u budućnosti ponovo ući u ledeno doba. Naučnici koriste različite metode i podatke, kao što su uzorci leda iz polarnih područja, sedimenti okeanskog dna i drevne fosilizovane biljke, kako bi pokušali da predvide mogućnosti ponovnog zahlađenja. Trenutne klimatske promene uglavnom uzrokuje ljudska aktivnost, poput emisije gasova sa efektom staklene bašte, što je dovelo do globalnog zagrevanja. Međutim, prirodni faktori, poput Milankovićevih ciklusa, i dalje utiču na klimu, i ostaje nejasno kako će se ovi prirodni i ljudski faktori međusobno ispreplitati u budućnosti.
Dakle, ledena doba su igrala ključnu ulogu u oblikovanju naše planete, njenog ekosistema i životnih oblika. Kroz svoju snagu i neumoljivost, ovi dugi periodi hladnoće urezali su se u geološku i biološku istoriju Zemlje, oblikujući kontinentne forme i prilagođavajući vrste surovim uslovima. Ljudska vrsta, suočena sa izazovima ledenih doba, razvila je svoju snalažljivost, sposobnost prilagođavanja i preživljavanja, što je doprinelo evoluciji društava koja danas poznajemo.
