Duško Tošić, poznati nekadašnji fudbaler reprezentacije Srbije poznat je i po tome što je bivši muž Jelene Karleuše. Njihov brak je bio prepun dešavanja o čemu su mediji izvještavali a iz tog braka imaju dvije kćerke. Evo šta su imale da kažu komšije iz duškovog rodnog sela o svemu.
Duško Tošić i Njegove Povezanosti s Rodnim Orlovatom
Duško Tošić, nekadašnji fudbaler s međunarodnom karijerom i današnji menadžer, ostao je duboko povezan s mestom svog porekla – Orlovatom. Ovo malo naselje u blizini Zrenjanina nije samo mesto s geografskom oznakom na karti, već simbol emocionalne i porodične veze koja je oblikovala njegov životni put.
U vremenu kada se mnogi udaljuju od korena u potrazi za globalnim uspjehom, priča o Dušku Tošiću stoji kao podsetnik o važnosti očuvanja veza s korenima.
Orlovat je mesto koje je oblikovalo Duška kao osobu. Odrastajući u sredini gde je porodica bila stub zajednice, brzo je naučio vrednosti koje su mu bile oslonac tokom karijere. Njegova ljubav prema rodnom mestu često se manifestovala kroz posete i brigu o porodici.
Izgradnja luksuzne kuće za roditelje u Orlovatu nije bila samo pitanje materijalne podrške, već simboličan gest zahvalnosti i poštovanja prema porodici, posebno prema majci Nikoleti, koja mu je pružila podršku u ključnim životnim momentima.
Nakon smrti supruga Milorada, Nikoleta je odlučila ostati u starom porodičnom domu, prekoputa nove kuće koju joj je sin poklonio. Ova odluka nije samo pokazatelj njene skromnosti, već i duboke povezanosti s prošlošću i uspomenama koje nosi to imanje.
Njena prisutnost u selu doprinosi očuvanju porodične tradicije i stabilnosti, što meštani Orlovata izuzetno cene.
Porodične veze igraju ključnu ulogu u Duškovom životu. Uprkos obavezama i udaljenosti, često posećuje rodno mesto, naročito tokom praznika. Njegove posete nisu samo prilika za ponovno okupljanje s porodicom, već i za obnavljanje veza s komšijama i prijateljima iz detinjstva.
Duškova sestra Katarina često dolazi s decom, omogućavajući novim generacijama da osete čari života u prirodi i nauče vrednost bliskosti s porodicom.
Jelena Karleuša, Duškova supruga, nekada je bila čest gost u Orlovatu zajedno s njihovom decom. Njihove zajedničke posete su bile prilika da deca dožive jednostavnost i lepotu života u prirodi.
Iako se njihov privatni život menjao, a Jelena se sada ređe pojavljuje, Duško nastavlja dolaziti sa kćerima, čuvajući tako vezu s rodnim mestom netaknutom. Ove posete su od izuzetne važnosti za očuvanje porodičnih vrednosti i tradicija koje su oblikovale njegov identitet.
Meštani Orlovata imaju samo reči hvale za Duška Tošića i njegovu porodicu. Njihove priče o njemu kao kulturnom i pristojnom čoveku odražavaju koliko je zajednica u kojoj je odrastao ponosna na njegov uspeh. Duškova prisutnost u selu, čak iako povremena, izaziva pozitivne emocije i služi kao inspiracija mnogima.
Njegov životni put, uprkos slavi i uspehu, ostaje duboko ukorenjen u vrednostima koje mu je Orlovat usadio.
Priča o Dušku Tošiću je više od sportske karijere; ona je priča o povezanosti, poštovanju i čuvanju korena. U vremenu kada se ljudi često udaljavaju od svog porekla u potrazi za uspehom, Duško ostaje primer kako se može ostati veran sebi i svojim vrednostima.
Orlovat nije samo mesto na mapi, već simbol Duškovog identiteta i temelja koji mu je omogućio da postigne sve što je postigao u životu.
Duško Tošić je jedno od onih imena u regionalnom fudbalu koje izaziva snažne reakcije – od poštovanja zbog sportske karijere, do interesovanja javnosti zbog privatnog života. Rođen u Orlovatu, Tošić je vrlo rano pokazao da posjeduje osobine koje se ne uče lako: borbenost, tvrdoglavu disciplinu i spremnost da ide do kraja, bez obzira na cijenu.
Fudbalski put započeo je u Crvenoj zvezdi, gdje je već kao mlad igrač privukao pažnju snagom u duelima i neumornom energijom. Nije bio tipičan defanzivac koji se oslanja isključivo na talenat – njegov stil igre uvijek je podrazumijevao rad, kontakt, znoj i beskompromisan pristup. Upravo te osobine odvele su ga u inostranstvo, gdje je gradio karijeru korak po korak, bez prečica.
Igrajući u Njemačkoj, Engleskoj i Turskoj, Tošić je stekao reputaciju pouzdanog i ratničkog beka, igrača na kojeg se treneri oslanjaju kada je najteže. Posebno se pamti njegov period u Bešiktašu, gdje je postao ljubimac navijača zahvaljujući borbenosti i osjećaju pripadnosti klubu. Nije bio igrač koji se skriva – naprotiv, uvijek je preuzimao odgovornost, čak i kada je znao da će zbog toga biti na meti kritika.
U dresu reprezentacije Srbije ostavio je trag kao neko ko je teren shvatao ozbiljno, gotovo lično. Nije bio spektakularan u klasičnom smislu, ali je bio stabilan, čvrst i pouzdan – osobine koje često ostanu u sjeni golova i asistencija, ali bez kojih nema ozbiljne ekipe.
Van terena, Tošić je često bio pod reflektorima javnosti, što je dodatno oblikovalo njegov imidž. Ipak, bez obzira na naslove i komentare, u sportskom smislu ostao je dosljedan sebi: direktan, ponekad tvrd, ali uvijek jasan u stavu. Njegova karijera je primjer fudbalera koji nije građen na glamuru, već na radu, istrajnosti i mentalnoj snazi.
