Maja Jovanović, bivša vjerenica Bore Đorđevića, lidera grupe „Riblja Čorba“, podijelila je svoja iskustva iz turbulentnog odnosa sa poznatim pjevačem. Osvrnula se na njihove vjeridbe, razloge raskida, kao i na to kako su je neke njegove pjesme pogodile kao emotivni udarci.
U dokumentarnom filmu “Dozivanje anđela”, koji istražuje priču ove legendarne rok grupe, Maja je evocirala uspomene na noć pre nego što je Bora otišao na vojnu službu, kada su se verili. Sa osmehom je pričala o tome kako je sledećeg jutra, uzbuđena i pomalo zbunjena, obavestila svog brata o veridbi koristeći privjesak za ključeve kao improvizovani verenički prsten. Naredno vreme Bora je proveo u vojsci, dok je njihova romansa nastavila da cveta kroz razmenu pisama.
Maja je takođe podelila priču o jednoj fotografiji iz tog vremena, na kojoj je uhvaćen trenutak u kojem posmatra Boru u vojničkoj uniformi dok ga dve devojčice obožavateljke okružuju. Iako se tog momenta ne seća jasno, slika svedoči o njenoj ljubomori i nesigurnosti.
Njihova romansa nije izdržala test vremena, a Maja je s vremenom shvatila da ne može da prati život kakav su zamišljali. Kraj veze desio se putem telefonskog razgovora ili pisma, i nikada se više nisu sreli. Dok je Bora bio u vojsci, komponovao je nekoliko pjesama, od kojih su dve posebno pogodile Maju. Pjesma “Dva dinara druže” doživjela je kao udarac u lice, dok je “Srećan put pišo moja mala” bila još traumatičnija zbog eksplicitnog spominjanja njenog oca i intimnih detalja iz njenog života. Maja je otkrila da ju je to duboko povrijedilo i izazvalo intenzivan gnev prema Bori.
Bora Đorđević trenutno vodi ispunjen život sa svojom suprugom Dubravkom iz Slovenije, sa kojom deli vreme između Slovenije i Srbije. Njihova romansa je došla do vrhunca kada su se vjenčali 2016. godine na slikovitom grčkom ostrvu Santorini, obećavajući vječnu ljubav jedno drugom. Bora uživa u spokojnom životu u Ljubljani sa ženom koju duboko voli, opisujući to kao najljepšu sreću koju je ikada doživjeo.
JEDNA LAGANA PRIČA ZA VAS
Tradicija i kultura Kine: Priča o Zhangjiajie i svetlosti Tianmen
U srcu Kine, gde se mistični pejzaži susreću sa bogatom istorijom, leži grad Zhangjiajie, poznat po svojoj nevjerojatnoj prirodnoj lepoti i dubokom kulturnom značaju. Ova priča otkriva kako tradicija i kultura oblikuju život u ovom regionu, te kako su drevne običaje i verovanja povezani sa savremenim načinom života.
Zhangjiajie, smešten u provinciji Hunan, poznat je po svojim impozantnim stijenama koje se uspinju ka nebu kao prirodni stubovi. Ovaj grad je postao poznat i zahvaljujući svojim spektakularnim pejzažima koje je film “Avatar” prikazao kao inspiraciju za Pandora. Međutim, ono što čini Zhangjiajie zaista posebnim nije samo priroda, već i duboka povezanost sa kineskim tradicijama.
Jedan od najvažnijih aspekata kulture Zhangjiajie je festival Zhangjiajie Tianmen, koji se održava svake godine na brdu Tianmen. Ovaj festival ima dugu istoriju i služi kao prilika za okupljanje ljudi iz različitih delova Kine kako bi zajedno proslavili svoju baštinu i tradiciju. Samo ime Tianmen, što se prevodi kao “Vrata neba”, odražava duhovnu važnost ovog mesta. Ovdje se nalazi najviša i najduža pešačka staza na svetu koja vodi do vrha planine, gde se posetioci mogu diviti nevjerojatnim pogledima i doživeti osećaj povezanosti sa nebeskim carstvom.
Festival počinje ceremonijom koja uključuje tradicionalne plesove i pesme, koje su se prenose s generacije na generaciju. Ovi plesovi, često izvođeni u živopisnim kostimima, pripovedaju priče o drevnim vladarima, herojima i mitološkim bićima. Pesme, koje se izvode uz pratnju tradicionalnih instrumenata poput guzheng (kineske harfe) i pipa (kineske lutnje), ujedinjuju prisutne u zajedničkom doživljaju kulturnog nasleđa.
Jedan od ključnih trenutaka festivala je procesija svetlosti. Tokom ove ceremonije, učesnici nose lampe koje predstavljaju različite aspekte kineske kulture i religije. Ove lampe su često ukrašene simbolima i slikama koji predstavljaju bogove, duhove prirode i ancestralne predke. Dok hodaju kroz stazu koja vodi do vrha Tianmena, svetlost lampi stvara čarobnu atmosferu koja podseća prisutne na svetlost koja vodi dušu prema nebu.
Na kraju festivala, nakon što su svi obredi završeni, posetioci se okupljaju oko velike vatre, gde se održava svečana gozba. Ova gozba je prilika za ljude da uživaju u tradicionalnoj kineskoj hrani, kao što su dumplings, prženi rezanci i razne vrste dim sum-a. Gozba je više od običnog obroka; to je vreme za zajedničko slavlje, razmenu priča i jačanje veza među ljudima.
Pored festivala Tianmen, Zhangjiajie je domaćin i mnogim drugim kulturnim manifestacijama i običajima koji oslikavaju kinesku tradiciju. Jedan od njih je i “Dan smirivanja duhova”, koji se održava u jesen. Tokom ovog festivala, ljudi dolaze na lokalne pijace da kupe specijalne žute papirne ukrase i sveće, koje se zatim koriste za ceremonije počasti predcima i duhovima prirode. Ove ceremonije služe kao podsećanje na važnost poštovanja predaka i očuvanja harmonije između ljudi i prirode.
U svakodnevnom životu, tradicije se takođe odražavaju kroz lokalne zanate i umetnost. Na primer, ručno rađeni papirni lampioni i delikatne keramike odražavaju umeće i posvećenost lokalnih majstora. Ovi zanati nisu samo komercijalni proizvodi, već su i deo kulturne baštine koja se prenosi sa oca na sina.
Kroz sve ove običaje, Zhangjiajie pokazuje kako tradicija može obogaćivati savremeni život i kako se kulturološki koreni mogu očuvati i slavili i u savremenom dobu. U ovom regionu, veza između prošlosti i sadašnjosti je snažna i očigledna, što čini Zhangjiajie posebnim mestom gde se kultura i tradicija isprepliću u savršenom skladu.
