Željko Bebek spada među istaknute rock pjevače s područja nekadašnje Jugoslavije, a starije generacije ga pamte po njegovoj ogromnoj slavi, naročito dok je bio član Bijelog Dugmeta. Iako je Goran Bregović bio tvorac te legendarne grupe, Bebek se tada izdvajao kao ključna figura, postavši simbol tog muzičkog doba.
Njegov izuzetan talenat za pjevanje naslijedio je od majke, koja je imala nevjerovatno lijep glas. Iako je karijeru započeo kao solo izvođač, pravo priznanje i vrhunac svoje karijere doživio je kao član Bijelog dugmeta. Uvijek je bio prepoznatljiv po svojoj harizmi i šarmu, zbog čega je njegov privatni život često bio u centru pažnje. Bebek je bio u dva braka – iz prvog, sa Spomenkom, ima kćerku, dok je iz drugog, sa Sandrom, dobio još jednu kćer.
Iako je tvrdio da se nakon dva braka više neće vjenčavati, sudbina mu je donijela susret s Ružicom, koja je od njega mlađa čak 34 godine. Njihova ljubavna priča traje od 2002. godine, a zajedno su postali roditelji dvoje djece. Iako nikada nisu javno izrekli rečenicu “volim te,” njihova veza je poznata po zajedničkim fotografijama koje dijele s obožavateljima, često vrlo opuštenog i smjelog karaktera. Željko Bebek, prepoznat kao jedna od najvećih rock ikona u regionu, danas proslavlja svoj 76. rođendan.
Bijelo Dugme je jedan od najpoznatijih i najuticajnijih rock bendova s prostora bivše Jugoslavije. Njihov uticaj i popularnost proširili su se daleko izvan granica tadašnje države, a njihova muzika i danas odjekuje među ljubiteljima rocka i narodnih zvukova. Bend je osnovao Goran Bregović, talentovani muzičar iz Sarajeva, početkom 1970-ih. U tom periodu, muzička scena Jugoslavije bila je na prekretnici, a Bijelo Dugme je postalo simbol nečega novog, drugačijeg, i osvežavajućeg. Njihova muzika kombinovala je rock, folk, i elemente popularne muzike, stvarajući prepoznatljiv zvuk koji je bio originalan, ali istovremeno blizak široj publici.
Od početka, sastav benda prolazio je kroz razne promjene, ali jedna od ključnih tačaka bila je dolazak Željka Bebeka, čiji je vokal dao posebnu energiju i emotivni ton njihovim pesmama. Bebek je ubrzo postao ikona jugoslovenskog rocka, a njegov glas ostao je nerazdvojan od najvećih hitova benda. Prvi album benda, “Kad bi’ bio bijelo dugme,” izdat 1974. godine, bio je pravi bum na muzičkoj sceni. Ovaj album, sa pesmama poput “Top,” “Patim, evo, deset dana,” i “Sve ću da ti dam, samo da zaigram,” postavio je temelje zvuka koji će obeležiti jugoslovensku muzičku scenu narednih decenija.
Bijelo Dugme je, međutim, uvek bilo više od muzičkog sastava. Oni su bili glas generacije koja je proživljavala turbulentne godine socijalnih i političkih promena u zemlji. Njihove pesme su često odražavale mladalačku buntovnost, potragu za identitetom, ljubav i strast, ali i izazove života u jednoj kompleksnoj i multikulturalnoj zajednici kakva je bila Jugoslavija. Bend je znao kako da kombinuje energičnu i eksplozivnu muziku s tekstovima koji su istovremeno bili emotivni i provokativni. Njihova sposobnost da spoje moderno i tradicionalno, urbano i ruralno, bila je ključna za njihov uspeh.
U 1980-im godinama, bend je nastavio da izdaje hit za hitom. Pesme poput “Bitanga i princeza,” “Doživjeti stotu,” i “Pljuni i zapjevaj, moja Jugoslavijo,” postale su himne jednog vremena. Njihovi albumi prodavani su u ogromnim tiražima, a koncerti su privlačili hiljade fanova. Bilo je to vreme kada je Bijelo Dugme bilo na vrhuncu svoje popularnosti, a njihovi nastupi bili su spektakularni, sa fantastičnom energijom na sceni. Međutim, uspeh benda nije prošao bez problema. Unutrašnje tenzije među članovima benda, različite umetničke vizije i pritisak koji je dolazio s velikom popularnošću, počeli su da ostavljaju trag.
Jedan od ključnih momenata u istoriji benda bio je odlazak Željka Bebeka 1984. godine. Njegov odlazak bio je veliki šok za fanove, ali Bijelo Dugme je nastavilo dalje s novim pevačem, Mladenom Vojičićem Tifom. Tifa je uneo novu energiju i drugačiji vokalni stil u bend, što je dovelo do još jednog uspešnog perioda u njihovoj karijeri. Pesme kao što su “Lipe cvatu” i “Kosovska” obeležile su ovaj period, a bend je nastavio da puni dvorane širom Jugoslavije. Ipak, promena pevača nije bila jedina koja je zadesila bend. Početkom 1990-ih, situacija u Jugoslaviji se drastično pogoršala, a političke i etničke tenzije dovele su do raspada zemlje. Ovaj period označio je i kraj Bijelog Dugmeta, koji se službeno raspao 1989. godine. Iako su mnogi fanovi verovali da će se bend ponovo okupiti, Bregović je krenuo svojim putem, započevši uspešnu solo karijeru kao kompozitor i muzički producent.
Ipak, 2005. godine, došlo je do velikog povratka Bijelog Dugmeta. Bend se ponovo okupio za seriju koncerata širom bivše Jugoslavije, uključujući i legendarni koncert na Koševu u Sarajevu, koji je okupio više od 60.000 ljudi. Ovaj povratak bio je emocionalan i za fanove i za članove benda, jer je predstavljao podsećanje na vreme kada su muzika i zajedništvo bili jači od bilo kakvih podela. Iako su se nakon tih koncerata ponovo razišli, ostaje neosporna činjenica da Bijelo Dugme zauzima posebno mesto u srcima mnogih generacija. Njihova muzika, koja je uspela da spoji rock, folk, i popularnu muziku, i dalje inspiriše i oduševljava ljude širom Balkana. Bend je postao simbol jednog vremena i prostora, a njihov uticaj na regionalnu muzičku scenu ostaje neizbrisiv.
