Ožiljak od BCG vakcine je prepoznatljiv trag koji je ostao među ljudima rođenim u bivšoj Jugoslaviji i brojnim drugim zemljama, te se duboko ukorijenio u medicinskoj istoriji i kolektivnom pamćenju različitih generacija. BCG vakcina, čije je ime nastalo prema svojim tvorcima, Albertu Calmetteu i Camilleu Guérinu, razvijena je početkom 20. vijeka. Ona je odigrala ključnu ulogu u borbi protiv tuberkuloze, bolesti koja je nekada bila veoma ozbiljna i često fatalna.
Porijeklo i važnost BCG vakcine
BCG vakcina je stvorena kao odgovor na sve prisutniji problem tuberkuloze, koja je u to vrijeme bila jedan od glavnih uzroka smrtnosti. Njen osnovni cilj bio je da pruži zaštitu, naročito djeci, od teških oblika bolesti kao što su tuberkulozni meningitis i diseminovana tuberkuloza. U bivšoj Jugoslaviji, kao i u mnogim drugim zemljama, vakcina je ubrzo postala dio redovnog imunizacionog programa, što je značajno doprinijelo smanjenju broja oboljelih od ove ozbiljne bolesti.
Proces vakcinacije i stvaranje ožiljka
BCG vakcina se obično daje u prvih 48 sati nakon rođenja, kroz intradermalnu injekciju u gornji dio lijeve nadlaktice. Ova metoda se odlikuje time što igla ulazi direktno ispod kože, što često rezultira stvaranjem karakterističnog ožiljka. Nakon vakcinacije, na mjestu injekcije se stvara crvena papula koja može postati gnojna prije nego što na kraju formira ožiljak. Ovaj proces može trajati nekoliko njedelja, a ožiljak postaje vidljiv najčešće između 4 i 6 mjeseci nakon primanja vakcine.
Malo o našoj bivšoj državi Jugoslaviji
U periodu između kraja Drugog svetskog rata i početka 1990-ih, Jugoslavija je bila zemlja koja je, uprkos brojnim izazovima, imala svoje trenutke sjaja i prosperiteta. Ovo vreme, pod vođstvom Josipa Broza Tita, bilo je obeleženo posebnim duhom zajedništva i nade za bolju budućnost.
U tim godinama, Jugoslavija je bila poznata po svom jedinstvenom socijalističkom modelu koji je kombinovao elemente planske i tržišne ekonomije. Ovaj model je omogućio brzu industrijalizaciju i modernizaciju zemlje. Gradovi poput Beograda, Zagreba i Ljubljane doživljavali su procvat, s novim zgradama, modernim infrastrukturalnim projektima i živahnim kulturnim životom. U urbanim sredinama, mladi ljudi su uživali u slobodnim večerima provedenim u kafićima, bioskopima i koncertima.
Kultura je bila srce jugoslovenskog društva. Film, muzika i umetnost cvetali su u tom periodu. Kinematografija je dala mnoga remek-dela, a reditelji poput Dušana Makavejeva i Emira Kusturice stekli su međunarodnu slavu. Muzika je bila posebno bogata; rock i pop scena bili su živahni i inovativni, s grupama poput Bijelog Dugmeta i izvođačima kao što su Oliver Dragojević i Goran Bregović, koji su svojim pesmama i koncertima osvajali srca ljudi širom regiona.
Titoizam, sa svojim posebnim oblikom socijalizma, pružao je osećaj stabilnosti i jedinstva. Jugoslavija je bila poznata po svojoj spoljnoj politici nesvrstanosti, koja je omogućila zemlji da igra važnu ulogu u međunarodnim odnosima i da se poveže sa različitim delovima sveta. Tito je bio ne samo lider u zemlji, već i međunarodni simbol političke nezavisnosti i samostalnosti.
S druge strane, život u Jugoslaviji je bio obeležen i snažnim socijalnim politikama. Država je pružala besplatno obrazovanje i zdravstvenu zaštitu, što je omogućilo mnogima da steknu obrazovanje i pristup medicinskoj nezi. Škole i univerziteti su bili pristupačni svima, a kulturne i sportske aktivnosti bile su deo svakodnevnog života.
Ova decenija bila je i vreme velikih sportskih uspeha. Jugoslavija je bila domaćin mnogim međunarodnim takmičenjima i bila uspešna u sportovima poput nogometa, košarke i vaterpola. Sport je bio važan deo kulturnog identiteta i ponosa, a sportski događaji su često okupljali ljude svih nacionalnosti u zemlji.
U životima ljudi, jugoslovensko društvo bilo je ispunjeno idejom zajedništva. Ljudi su često putovali unutar federacije, istražujući prirodne lepote i kulturne razlike različitih republika. Ova mobilnost i raznovrsnost doprinose osećaju zajedničke pripadnosti, uprkos različitim lokalnim običajima i tradicijama.
Iako su vremenima u Jugoslaviji bila prisutna i brojna politička i ekonomska pitanja, period posle rata i pre početka 1990-ih ostao je u sećanju mnogih kao vreme kada su ljudi živeli u osećaju nade i zajedništva, gradeći budućnost i obogaćujući kulturu koja je ostavila dubok trag. To je bilo vreme kada je Jugoslavija imala svoje trenutke sjaja, koji i danas žive u sećanjima ljudi koji su ih doživeli.
