Autobusi su jedno od najvažnijih prevoznih sredstava u modernom društvu, a njihova istorija datira još iz vremena kada su prevozna sredstva pokretana isključivo ljudskom ili životinjskom snagom. Prvi oblici autobusa pojavili su se u Evropi tokom ranih decenija 19. veka, kada su velike kočije, poznate kao omnibusi, počele prevoziti putnike između gradova i većih naselja. Ovi omnibusi su obično bili vučeni konjima i mogli su prevoziti desetak do dvadesetak putnika, zavisno od veličine vozila. Pojam omnibus dolazi od latinske reči „za sve“, što je simbolično naglašavalo dostupnost ovog oblika prevoza širem sloju društva, ne samo bogatima.
Razvoj autobusa ubrzava se tokom industrijske revolucije, kada se po prvi put koriste parne mašine za pokretanje većih vozila. Jedan od pionira u ovom polju bio je britanski inženjer Richard Trevithick, koji je već 1801. godine eksperimentisao s vozilima pokretanim parom. Ipak, tadašnja tehnologija nije omogućila siguran i stabilan prevoz putnika na veće udaljenosti, pa su ovakvi eksperimenti uglavnom ostali na lokalnim trasama ili u obliku demonstracija. U međuvremenu, parni autobusi postaju sve popularniji u gradovima poput Londona, gde su nudili alternativu prepunim i skupim konjskim omnibusima.
Prava revolucija u svetu autobusa dolazi krajem 19. i početkom 20. veka sa pronalaskom motora s unutrašnjim sagorevanjem. Nemac Karl Benz, koji je poznat kao pionir u automobilskoj industriji, kreira prvi benzinski autobus 1895. godine. Ovaj autobus bio je namenjen javnom prevozu i mogao je prevoziti do osamnaest putnika, čime je zabeležio početak modernog koncepta autobuskog prevoza kakav danas poznajemo. Ovaj korak označio je prekretnicu, jer su motori s unutrašnjim sagorevanjem omogućili lakše i brže kretanje u poređenju s parnim mašinama i konjskom vučom. Nakon Benzovog pionirskog poduhvata, autobuski prevoz se rapidno širi po evropskim gradovima, a uskoro i u Sjedinjenim Američkim Državama.
Tokom prve polovine 20. veka, autobusi su doživeli niz tehnoloških i dizajnerskih poboljšanja. Razvijaju se snažniji i pouzdaniji motori, dok karoserije postaju sve udobnije i prostranije, prilagođene dužim vožnjama i većem broju putnika. Tokom 1920-ih godina, autobusi počinju prevoziti sve veći broj ljudi u urbanim sredinama, čime doprinosi smanjenju gužvi u gradovima, jer smanjuju potrebu za individualnim prevozom. Ovaj period obeležavaju i prve kompanije specijalizovane za autobuski prevoz, koje formiraju redovne linije između gradova, ali i duže međugradske rute. Amerika i Evropa prednjače u uvođenju inovacija, a autobusi postaju sve udobniji i popularniji izbor za putovanje, posebno za one koji žele pristupačan i relativno brz način putovanja na većim udaljenostima.
Nakon Drugog svetskog rata, proizvodnja autobusa doživljava ogroman skok zahvaljujući ekonomskom oporavku i povećanom interesovanju za javni prevoz. U periodu od 1950-ih do 1970-ih, autobusi postaju deo svakodnevnog života u gotovo svim urbanim sredinama širom sveta. U Japanu i Sjedinjenim Američkim Državama uvedeni su autobusi na duge relacije sa dodatnim komforom za putnike, poput WC-a, udobnijih sedišta i sistema za ventilaciju, što putovanja čini znatno prijatnijim. U ovom periodu, autobusi postaju ključni za razvoj turizma, jer omogućavaju pristup udaljenim destinacijama po pristupačnim cenama.
Novi izazovi nastaju krajem 20. i početkom 21. veka kada pitanje ekološke održivosti dolazi u fokus. Tradicionalni autobusi, koji koriste dizel motore, postaju ekološki problem zbog emisije štetnih gasova. Kao odgovor na ovaj problem, automobilska industrija razvija hibride i autobuse na električni pogon, koji postaju sve popularniji u velikim gradovima gde se nastoji smanjiti zagađenje. Gradovi poput Londona, Pekinga i Los Anđelesa postavljaju standarde u uvođenju ekoloških autobusa, a sve više država ulaže u razvoj infrastrukture za podršku električnim vozilima u javnom prevozu.
Danas, autobusi su dostupni u različitim oblicima i veličinama, od minibusa koji mogu primiti desetak ljudi do velikih dvospratnih autobusa koji su postali ikonični u gradovima poput Londona. U nekim zemljama postoje autobusi sa prostorom za spavanje, pa čak i sa luksuznim sadržajima poput televizije i interneta, prilagođeni putnicima koji provode duže vreme na putu. Pored toga, sve više autobuskih sistema se integriše sa pametnim tehnologijama, koje omogućavaju lakše praćenje vremena dolaska i odlaska, te povećavaju efikasnost javnog prevoza.
Autobusi su, od svojih početaka kao konjskih omnibus prevoznih sredstava, prošli neverovatan razvojni put i postali jedno od najvažnijih sredstava u svakodnevnom životu miliona ljudi. Njihov uticaj na društvo je ogroman, jer omogućavaju brzu i pristupačnu mobilnost, smanjujući saobraćajnu gužvu i zagađenje. S obzirom na brzi razvoj tehnologije i potrebu za ekološki održivim prevozom, autobusi će nastaviti da evoluiraju, prilagođavajući se potrebama savremenog društva i postajući sve efikasniji i ekološki prihvatljiviji način prevoza za buduće generacije.
